Czas teraźniejszy (Presente) w języku hiszpańskim jest używany do wyrażania czynności, które dzieją się w momencie mówienia, jak również do mówienia o czynnościach regularnych, nawykach czy faktach ogólnych. Podobnie jak w innych językach romańskich, czas teraźniejszy może również być używany do wyrażania przyszłości, szczególnie w kontekście planów.
Hiszpański czas teraźniejszy tworzy się poprzez dodanie odpowiednich końcówek do rdzenia czasownika. W hiszpańskim istnieją trzy grupy czasowników, które mają różne końcówki w czasie teraźniejszym. Są to czasowniki kończące się na –ar, –er i –ir.
ellos/ellas/ustedes viven (oni/one/panowie mieszkają)
Ważne jest, aby pamiętać o nieregularnych czasownikach, które nie podążają za tymi zasadami i muszą być nauczone indywidualnie. Niektóre z najczęściej używanych nieregularnych czasowników to “ser” (być), “ir” (iść), “tener” (mieć), “hacer” (robić), “ver” (widzieć) czy “estar” (być).
Słownictwo:
hablar – mówić
comer – jeść
vivir – mieszkać
estudiar – uczyć się, studiować
trabajar – pracować
jugar – grać
correr – biegać
leer – czytać
escribir – pisać
dormir – spać
cocinar – gotować
beber – pić
abrir – otwierać
cerrar – zamykać
ver – widzieć
escuchar – słuchać
caminar – chodzić
sentarse – siedzieć
levantarse – wstawać
acostarse – kłaść się spać
Zwroty:
Hablo español. – Mówię po hiszpańsku.
Comemos en el restaurante. – Jemy w restauracji.
Vives en Madrid. – Mieszkasz w Madrycie.
Estudiamos para el examen. – Uczymy się na egzamin.